Naast voorlezen en vertellen is zingen van oudsher een van de bijzonderste vormen van communicatie tussen volwassene en kind. Daarom is het belangrijk dat liedjes telkens opnieuw worden verzameld en uitgegeven. Mies van Hout kiest voor de vorm van het prentenboek om de teksten op een nieuwe manier onder de aandacht te brengen. Daar buiten loopt een schaap en Op een grote paddenstoel bevatten een tiental liedjes, waarbij elke tekst wordt afgedrukt in een grote tekening over twee pagina's.
De illustraties stralen vooral vrolijkheid uit. Centraal staan lachende, spelende kinderen of dieren. Ook de volwassen figuren uit de versjes zoals de boerinnetjes of het machinistje worden door kinderen of dieren verbeeld. De intense, vrolijke kleuren trekken meteen de aandacht. Stijl, kleurgebruik en compositie zijn klassiek en gericht op herkenbaarheid. Ze beelden vooral uit wat er in de versjes verteld wordt, waarbij de eigen interpretatie beperkt blijft tot enkele toegevoegde details. Die details zijn overigens talrijker in het boek voor iets oudere kleuters, Op een grote paddenstoel. Bij 'Schuitje varen, theetje drinken' worden twee kinderen afgebeeld die met hun (levende) knuffels op een omgekeerde tafel in een wei varen, thee drinken en koekjes eten. 'Een twee drie vier, hoedje van' wordt verbeeld door een kind dat in een bos een feestje bouwt met zijn knuffels. Ze knippen een slinger uit en maakten feestelijke hoedjes. In de spiegel keuren de knuffels hun hoedjes. Een leuk extraatje zijn de illustraties op de schutpagina's. In het boek voor de allerkleinsten, Daar buiten loopt een schaap, kruipt een muisje door het boek naar haar holletje, in Op een grote paddenstoel vindt een spin op het einde een vriendinnetje.
De boeken bevatten vooral de echte klassiekers zoals 'Witte zwanen, zwarte zwanen', 'Slaap kindje slaap', 'Alle eendjes zwemmen in het water', 'Ik zag twee beren' en 'Op een grote paddenstoel', maar ook enkele (toch in Vlaanderen) minder bekende, recentere liedjes als 'Clowntje Piet' of 'Olifantje in het bos'.
De twee prentenboeken zijn sfeervol en aantrekkelijk uitgevoerd, al zijn ze wel minder creatief en bevatten ze in verhouding veel minder versjes dan andere boeken met kinderliedjes zoals Ozewiezewoze of Een twee drie vier: een scala van kinderliedjes. Wie de liedjes wil beluisteren, kan terecht op een website die vooraan in het boek wordt opgegeven. [Jan Van Coillie] Verberg tekst

Hardkartonnen prentenboek met twee afgeronde hoeken met twaalf oude en iets nieuwere liedjes voor de kleinsten. Elke korte tekst is in een kleine letter gedrukt binnen de prenten die over twee bladzijden lopen. Behalve het titellied staan er oude aftel- en aanwijsliedjes in als 'Iene miene mutte', 'Zo gaat de molen', 'Hoofd, schouders, knie en teen' en nieuwere zoals 'Clowntje Piet heeft verdriet'. Kleurrijke knusse prenten, waarin de figuurtjes met een dun lijntje zijn geaccentueerd. Grappige details zoals 'de duizendpoot die schoenenpoetser is' die de schoen van dikke tante Kee repareert. Veel figuurtjes komen vaker voor: het bebrilde konijn is behalve machinist bij 'Het klein stationnetje' circusdirecteur, passagier en schaatser. Geen bladmuziek, voor de melodieën - voor zover onbekend - moet de voorlezer interactief aan de gang. In dezelfde opzet verscheen van dezelfde auteur onder andere 'Daar buiten loopt een schaap'*. Leuk prentenboek om samen met peuters te bekijken en de liedjes te zingen. Vanaf ca. 1 jaar. Verberg tekst