Koos Neuvel is journalist en schrijver. Maar ook de vader van een meisje met anorexia nervosa. In 2016 overleed zijn dochter Nora, net achttien jaar oud. Haar geschiedenis stond niet op zichzelf: binnen één jaar tijd overleden vijf van de zeven meisjes die deel uitmaakten van dezelfde behandelgroep. In dit boek onderzoekt Neuvel aan de hand van de ziektegeschiedenissen van deze zeven meisjes hoe het zover is gekomen. Uiteraard vertelt hij het verhaal van Nora, maar ook heeft hij gesproken met de ouders van de andere meisjes, artsen en andere hulpverleners uit diverse instellingen. Hun verhalen zijn in het boek niet geheel chronologisch verwerkt. Belangrijkste punt van kritiek op de hulpverlening is de zeer schadelijke groepsdynamiek die in de behandelgroepen kon ontstaan. Ook zoekt hij naar overeenkomsten in de meisjes: allemaal hebben ze weinig zelfvertrouwen en een laag zelfbeeld gecombineerd met veel ambitie. Het boek eindigt met een aantal aanbevelingen voor de behandeling van meisjes met anorexia, waar zowel ouders als hulpverleners mogelijk iets aan hebben. Een beklemmend boek, dat beknopter had gekund. Verberg tekst